De winnaar van de Facebook prijsvraag voor het mooiste verhaal over de tocht was Evert Kuiken.
Zijn ontzettend leuke verhaal is het meest geliked en daarom heeft hij een T-shirt van Onboard van Dani en een stalen kerstornament van Ingrid (van I-Visual Creations) in ontvangst mogen nemen:
én mocht zijn verhaal hier op de website staan:
“Duizend kilometer?? Duizend als in 1000? En waar ga je dan heen? In Nederland??”
Veel ongeloof toen ik aankondigde dat ik 1000 kilometer ging rijden binnen 24 uur. En eerlijk gezegd twijfelde ik zelf ook of ik het wel leuk zou vinden en zou volhouden. Maar: als je het niet probeert, weet je het niet. En ik hou wel van een uitdaging. Dus daar ging ik op vrijdag na het werk met mijn tent achterop richting Duitsland. Lekker weer, zonnetje, groen gras op de camping en al veel gezelligheid. Een plekje uitgezocht naast een groep uit Rotterdam met Amerikaanse campers. De sfeer zat er meteen goed in. Naar de bar, kletsen met Jan en alleman. Ik kende niemand van de groep (dacht ik…).
De volgende ochtend vroeg op, snel een ontbijtje, want om 7:10 stond mijn vertrek gepland. Mijn kampeerervaring bleek wat versleten: ik was een handdoek vergeten. Gelukkig kon ik die bij de camping lenen. Zonder douche in de ochtend, leef ik niet. Gauw wat eten, kop koffie, nee 2, naar binnen en gaan! Het groepje waarmee ik vertrok was al snel uit zicht verdwenen. Ik had me voorgenomen mijn eigen tempo te rijden. Het weer was niet super: bewolkt maar droog. Achterop had ik nog een tentje voor mijn zoon in Enschede. Even van de route afwijken om die af te geven. En daarna door naar MrGPS: lekker weer koffie! En er werd zelfs cake bij geserveerd, met dank aan Mrs GPS.
En toen begon het te miezeren. De wegen zijn daar mooi, groen, kronkelig maar ook glad door de modder. Af en toe komt er een groepje motoren voorbij waarvan ik vrijwel zeker weet dat ze ook de 1000 kilometer rijden. Rond een uur of 1 stop ik bij een cafetaria om een warm hapje te eten. Een patatje gaat er wel in op zo’n lange frisse tocht. Het miezert nog steeds. De mooie wegen maken veel goed en ik voel me prima. Groningen en Friesland komen er aan. Ik tank bij een pomp midden tussen de weilanden op een kruispunt. De regen vliegt bijna horizontaal onder het afdak door en mijn motor is al flink vies. Het doet me niets. Ik ben heerlijk aan het rijden.
De Afsluitdijk over, bekend gebied in: Noord-Holland. Ik ken alle wegen hier wel, maar rij toch verkeerd op een smal dijkje. Tijdens het keren laat ik mijn motor bijna vallen, maar het gaat net goed. Om een uur of 7 stop ik weer even voor een warme hap. Het einde van de regen is nog niet in zicht ondanks beloftes van de buienradar… De harde wind maakt het niet prettiger, maar het is nog steeds leuk en prima te doen. Na opnieuw een patatje rij ik verder langs Amsterdam, via Utrecht Zuid-Holland in. Ik besluit om de pont heen te rijden en via Rotterdam te gaan. Het wordt donker, de regen en wind zijn er nog steeds: het wordt er niet prettiger op. Ik ben niet moe, maar zie niet heel goed met dit weer. Bij Rotterdam stop ik om te tanken, spreek een andere motorrijder over het vreselijke weer en merk als ik weer weg wil rijden dat ik een oordopje kwijt ben. Balen. Na een saai stuk met veel rotondes gaan we opnieuw de kleine weggetjes op richting Den Bosch. Ik eet een boterham, drink wat koffie en eet een appeltje. Mooi, ongetwijfeld, maar ik kan er helaas weinig van zien. Wel zie ik in Brabant terrassen vol mensen die me verbaasd aan lijken te kijken.
Klaar voor het laatste stuk: boven Eindhoven langs en Duitsland in. Mooie stukken weer. Het weer lijkt wat beter te worden. Ik stop nog een paar keer voor een foto en dan beginnen de laatste kilometers. Ik krijg nog een stevige bui op mijn kop, maar het deert me niet. Ik ontwijk de konijnen, zie nog een hert wegschieten en dan, ineens, toch nog onverwacht, is daar de camping weer. Gehaald! Er is nog volop reuring op de camping om 3 uur ’s nachts. In de bar zie ik o.a. Dani. Een warm welkom. En wat smaakt zo’n biertje dan lekker! Geen zadelpijn, niet oververmoeid, eigenlijk gewoon prima te doen die 1000 kilometer!
Pas enkele dagen later ontdekken Harry Hof en ik op deze Facebook groep dat we elkaar nog kennen uit de HTS periode in Enschede. Jammer dat we elkaar niet gesproken hebben. Misschien volgend jaar?
— Evert Kuiken
Video gemaakt van Evert over The Dutch 1000:
Foto’s van Evert genomen tijdens zijn rit:
